ΤΑ ΚΡΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η αυθεντικότητα και γνησιότητα της Ορθόδοξης και Ανατολικής Εκκλησίας καταφαίνεται από τα γεγονότα εκείνα που είναι η κύρια και ουσιαστική δυνατότητα της έκφρασής της. Τα θαύματα επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα των Αγίων και έτσι γίνεται πιστευτό ότι η γνησιότητα της αποστολικής διδαχής και διαδοχής, δεν συνιστά μόνο φιλολογική συνέπεια αλλά ζωντανή παρουσία της εν Χριστώ θείας αποκάλυψης.
Αυτό που κάνει γνωστή και φανερή την αληθινή Εκκλησία (παράλληλα με την ορθότητα της διδασκαλίας της) είναι η παρουσία των Αγίων και τα θαύματα που επιτελούν.
Από όσους σπούδασαν στην αποστατημένη Δύση κατά το παρελθόν και το παρόν ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν έχασαν τον προσανατολισμό και στηρίχθηκαν στην αλήθεια της Εκκλησίας που λέει : << Ουκ εν σοφία και δυνάμει και πλούτο καυχώμεθα>> δηλαδή δεν καυχόμαστε και ούτε στηριζόμαστε στην κοσμική σοφία και την δύναμη του πλούτου, αλλά <<εν τω Σταυρώ του Χριστού>> αλλά στον Σταυρώ του Χριστού, δηλαδή στούς ασκητικούς αγώνες κατά των τριών εχθρών του ανθρώπου, των παθών, του κοσμικού φρονήματος και τρόπου ζωής, και κατά των πονηρών πνευμάτων.
Με τον αγώνα εναντίον τους, επιτυγχάνεται η αγιότητα και κάνει αισθητή την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο με τα διάφορα θαύματα που επιτελεί σε όλες τις εποχές. Οδηγοί μας στον δρόμο αυτό είναι οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και μάλιστα οι νηπτικοί.
Η σύγχρονη εκκλησιαστική γραμματεία χωρίς αμφιβολία βρίσκεται σε περίοδο ακμής. Οι σύγχρονοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς εκφράζουν απόψεις, διαπραγματεύονται θέματα που τα προσεγγίζουν από την σκοπιά τους χωρίς ασκητικά βιώματα, εργάζονται με την διανόηση, και προσπαθούν να ανακαλύψουν νέες δυνατότητες ερμηνείας και κατανόησης.
Όλα τα βλέπουν σχετικά ή υποκειμενικά, όλα τα θεωρούν συζητήσιμα. Έτσι καλλιεργείται μια αμφιβολία για την αλήθεια της αποκάλυψης και μια αμφισβήτηση για την Εκκλησία.
Συνέπεια αυτού του κλονισμού- που επέφεραν οι εκκοσμικευμένοι <<Θεολογούντες>> αυτονομημένα κληρικοί και λαϊκοί - είναι άλλοι να εγκαταλείψουν την εκκλησιαστική ζωή και άλλοι να οδηγηθούν στην εφεύρεση μιας αδογμάτιστης θρησκευτικότητας ώστε η Εκκλησία να είναι μόνο ένας χρήσιμος ρυθμιστής, (γι αυτούς που την προσεγγίζουν ) της καθημερινής ζωής. Το ποιός είναι- σύμφωνα με την αποκάλυψη Του ο Θεός δεν μας απασχολεί γιατί μαζί Του ούτε έχουμε , ούτε σκοπεύουμε να έχουμε κάποια σχέση.........
Έτσι ο λαός μας δεν έχει τα αυθεντικά κριτήρια για την γνησιότητα και αυθεντικότητα της Ορθόδοξης Πατερικής διδασκαλίας των Αγίων και γι αυτό εύκολα περνά στην πλάνη από διάφορες κακοδοξίες, δυσιδαιμονίες και φιλοσοφίες.
Από άγνοια ταυτίζει τα πρόσωπα τα εκκλησιαστικά με την Εκκλησία ( που είναι Θεοσύστατος οργανισμός με κεφαλή τον Ιησού Χριστό, που τρέφει πνευματικά τα μέλη της δια των Μυστηρίων) και δεν μπορεί να διακρίνει το κοσμικό φρόνημα των <<ποιμένων>> εκείνων που αθετούν την αποκάλυψη και την εμπειρία της Εκκλησίας και μάλιστα στις μέρες μας αποδεχόμενοι και προωθώντας την ένωση της αλήθειας με τις κακοδοξίες μέσα στα πλαίσια του Οικουμενισμού.
Η γνώση των διδασκαλιών των Πατέρων, μας βοηθά να αποκτήσουμε αγιοπνευματικά κριτήρια για να απεγκλωβιστούμε από τον στείρο θεολογίζοντα ατομικισμό που μας στερεί την χάρη και την χαρά της αιωνιότητας του Θεού.
Παλαιότερα οι Χριστιανοί ζούσαν αυθεντικά, βιωματικά, αγωνίζονταν πνευματικά με απλότητα και ζούσαν μέσα σε ένα πλήθος θαυμάτων, Αλλά και όσοι εκπροσωπούσαν την Εκκλησία ( κληρικοί) τους χαρακτήριζε η αποταγή, η ασκητικότητα, η υπομονή, και η μαρτυρικότητα.
Σήμερα οι εκκοσμικευμένοι κληρικοί ζηλεύουν
( αν είναι δυνατόν) τους ρωμαιοκαθολικούς για την οργάνωση τους και θέλουν να τους μιμηθούνε για να ισχυροποιηθεί η επιρροή τους. Όμως σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Αγίων και την εμπειρία της Εκκλησίας, η δύναμή της βρίσκεται στα <<οστράκινα σκεύη >> των μαρτύρων, και στα θαύματα των Αγίων, που μαρτυρούν την παρουσία του Θεού ΜΟΝΟ μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αυτό που κάνει γνωστή και φανερή την αληθινή Εκκλησία (παράλληλα με την ορθότητα της διδασκαλίας της) είναι η παρουσία των Αγίων και τα θαύματα που επιτελούν.
Από όσους σπούδασαν στην αποστατημένη Δύση κατά το παρελθόν και το παρόν ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν έχασαν τον προσανατολισμό και στηρίχθηκαν στην αλήθεια της Εκκλησίας που λέει : << Ουκ εν σοφία και δυνάμει και πλούτο καυχώμεθα>> δηλαδή δεν καυχόμαστε και ούτε στηριζόμαστε στην κοσμική σοφία και την δύναμη του πλούτου, αλλά <<εν τω Σταυρώ του Χριστού>> αλλά στον Σταυρώ του Χριστού, δηλαδή στούς ασκητικούς αγώνες κατά των τριών εχθρών του ανθρώπου, των παθών, του κοσμικού φρονήματος και τρόπου ζωής, και κατά των πονηρών πνευμάτων.
Με τον αγώνα εναντίον τους, επιτυγχάνεται η αγιότητα και κάνει αισθητή την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο με τα διάφορα θαύματα που επιτελεί σε όλες τις εποχές. Οδηγοί μας στον δρόμο αυτό είναι οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και μάλιστα οι νηπτικοί.
Η σύγχρονη εκκλησιαστική γραμματεία χωρίς αμφιβολία βρίσκεται σε περίοδο ακμής. Οι σύγχρονοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς εκφράζουν απόψεις, διαπραγματεύονται θέματα που τα προσεγγίζουν από την σκοπιά τους χωρίς ασκητικά βιώματα, εργάζονται με την διανόηση, και προσπαθούν να ανακαλύψουν νέες δυνατότητες ερμηνείας και κατανόησης.
Όλα τα βλέπουν σχετικά ή υποκειμενικά, όλα τα θεωρούν συζητήσιμα. Έτσι καλλιεργείται μια αμφιβολία για την αλήθεια της αποκάλυψης και μια αμφισβήτηση για την Εκκλησία.
Συνέπεια αυτού του κλονισμού- που επέφεραν οι εκκοσμικευμένοι <<Θεολογούντες>> αυτονομημένα κληρικοί και λαϊκοί - είναι άλλοι να εγκαταλείψουν την εκκλησιαστική ζωή και άλλοι να οδηγηθούν στην εφεύρεση μιας αδογμάτιστης θρησκευτικότητας ώστε η Εκκλησία να είναι μόνο ένας χρήσιμος ρυθμιστής, (γι αυτούς που την προσεγγίζουν ) της καθημερινής ζωής. Το ποιός είναι- σύμφωνα με την αποκάλυψη Του ο Θεός δεν μας απασχολεί γιατί μαζί Του ούτε έχουμε , ούτε σκοπεύουμε να έχουμε κάποια σχέση.........
Έτσι ο λαός μας δεν έχει τα αυθεντικά κριτήρια για την γνησιότητα και αυθεντικότητα της Ορθόδοξης Πατερικής διδασκαλίας των Αγίων και γι αυτό εύκολα περνά στην πλάνη από διάφορες κακοδοξίες, δυσιδαιμονίες και φιλοσοφίες.
Από άγνοια ταυτίζει τα πρόσωπα τα εκκλησιαστικά με την Εκκλησία ( που είναι Θεοσύστατος οργανισμός με κεφαλή τον Ιησού Χριστό, που τρέφει πνευματικά τα μέλη της δια των Μυστηρίων) και δεν μπορεί να διακρίνει το κοσμικό φρόνημα των <<ποιμένων>> εκείνων που αθετούν την αποκάλυψη και την εμπειρία της Εκκλησίας και μάλιστα στις μέρες μας αποδεχόμενοι και προωθώντας την ένωση της αλήθειας με τις κακοδοξίες μέσα στα πλαίσια του Οικουμενισμού.
Η γνώση των διδασκαλιών των Πατέρων, μας βοηθά να αποκτήσουμε αγιοπνευματικά κριτήρια για να απεγκλωβιστούμε από τον στείρο θεολογίζοντα ατομικισμό που μας στερεί την χάρη και την χαρά της αιωνιότητας του Θεού.
Παλαιότερα οι Χριστιανοί ζούσαν αυθεντικά, βιωματικά, αγωνίζονταν πνευματικά με απλότητα και ζούσαν μέσα σε ένα πλήθος θαυμάτων, Αλλά και όσοι εκπροσωπούσαν την Εκκλησία ( κληρικοί) τους χαρακτήριζε η αποταγή, η ασκητικότητα, η υπομονή, και η μαρτυρικότητα.
Σήμερα οι εκκοσμικευμένοι κληρικοί ζηλεύουν
( αν είναι δυνατόν) τους ρωμαιοκαθολικούς για την οργάνωση τους και θέλουν να τους μιμηθούνε για να ισχυροποιηθεί η επιρροή τους. Όμως σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Αγίων και την εμπειρία της Εκκλησίας, η δύναμή της βρίσκεται στα <<οστράκινα σκεύη >> των μαρτύρων, και στα θαύματα των Αγίων, που μαρτυρούν την παρουσία του Θεού ΜΟΝΟ μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου